Onlangs kwam Mehrzad Joussefi op een bijzondere wijze in het nieuws. Aanleiding om contact met hem te zoeken. Dit heeft geresulteerd in onderstaand stuk, geschreven door Ineke Verheul. Dat wilden wij jullie niet onthouden. Met dank aan de schrijfster en met de felicitaties en de waardering voor de prijswinnaar.
De wereld verbeteren op je 16e
Als ik zo’n half uurtje naar Mehrzad aan het luisteren ben, is mijn mond open gevallen van verbazing, inwendig maar waarschijnlijk ook uitwendig. Ik interview hem voor Hercules waar hij jaren heeft getennist en gevoetbald, omdat hij samen met een andere 16jarige, Lars, de Nationale Vfonds Kinderprijs 2023 heeft gewonnen. En gezien wat hij allemaal doet is dat volkomen terecht! Het Vfonds gaat over vrede en vrijheid en Mehrzad besteedt een groot deel van zijn leven aan activiteiten die daarmee te maken hebben.
Als lid van het jongerenteam van het Vfonds hield hij toespraken bij herdenkingen, zoals de Airborne herdenking in Arnhem en de dodenherdenking in Utrecht. Samen met Lars probeert hij via een podcast: de stem van de jeugd, politiek inzichtelijk te maken voor jongeren door onder andere politici te interviewen. Jongeren zijn over het algemeen niet erg betrokken bij politiek; er wordt ingewikkelde taal gebezigd. Toch worden er over de hoofden van jongeren heen besluiten genomen die wel degelijk verregaande consequenties voor ze kunnen hebben, zonder dat er met ze overlegd wordt. De invoering van het leenstelsel is daar een voorbeeld van en wat er qua klimaat met de wereld gebeurt gaat hen natuurlijk het meest aan, aangezien zij zullen moeten leven met de gevolgen.
De punten die Mehrzad en Lars zelf steevast naar voren brengen in hun interviews zijn verlaging van de stemgerechtigde leeftijd naar 16 jaar – op die leeftijd zit je meestal in de vierde en krijg je dus maatschappijleer – en invoering van een stemtest: raadpleging van een bevolkingsgroep als er een motie gaat worden ingediend die die groep vooral aangaat.
Vrede en vrijheid gaan Mehrzad aan het hart en politiek gezien gaat het hem vooral om de bestaanszekerheid van mensen. Dat er in dit rijke land meer dan 800.000 mensen onder de armoedegrens leven vindt hij volstrekt onacceptabel. Hij is lid van de PvdA/Groenlinks en hij is actief bij Child Press. Kinderen interviewen daar politici en geven ze daarbij het perspectief van jongeren mee. Hij was in Straatsburg om Europarlementariërs te interviewen, waaronder de president van het Europese parlement met wie hij het o.a. over mensen met een handicap had . In de meivakantie was hij zelfs in New York, ter gelegenheid van de World Press Freedom dag, om met mensen van Unesco te spreken.
Alsof dat alles nog niet genoeg is, is hij voor de Unicef Jongerenraad Digitalisering ook nog eens in gesprek met de staatssecretaris Digitale Zaken, om feedback op het beleid te geven vanuit jongeren perspectief.
‘Eh…heb je nog wel tijd voor huiswerk dan?’, vraag ik dommig. Mehrzad stelt me gerust: dat doet hij meestal op school en voor de toets week neemt hij 2 weken vrij. Tijd voor sporten heeft hij ook, nog steeds. Na jaren bij Hercules te hebben gesport is hij verhuisd naar een andere club, omdat zijn vrienden daar ook naartoe gingen. Een beetje jammer vindt hij dat wel: Hercules was toch veel meer een gemeenschap dan de club waarbij hij nu tennist. Hij sport vooral om fit te blijven, maar wat hij eigenlijk nog veel belangrijker vindt aan sport is dat het verbroedert. Je hebt met zijn allen hetzelfde doel en verschillen tussen mensen vallen weg. En zo is de cirkel rond; ook sport staat voor Mehrzad in het teken van vrede en vrijheid.
Zolang er nog jongeren zoals Mehrzad op de aardbol rondlopen, is er gelukkig nog hoop voor deze wereld, bedenk ik wanneer ik weer naar huis toe fiets.
