Veel lezers van deze verslagen zoals Michael Tak, ook uw adres voor speciale arrangementen Hercules-Ajax, kijken reikhalzend uit naar de wetenswaardigheden van het zaterdag vlaggenschip. Zij genieten van de strijd om het team compleet te krijgen en hoe plotseling opkomende griep, vallende brommers en niet te missen cursussen dit in de weg zitten en hoe de schrijver dezes alles probeert recht te praten. Maar in Kockengen waar de pupil van de dag geen strobreed in de weg werd gelegd, ‘al weer met 1-0 achter’, hoorde ik keeper Wout brommen, was alles anders. De komst van Thijmen Kant (aanvoerder en laatste man bij O18), Emre (O21) die na lang blessure zijn eerste minuten maakte en Aidan die gelukkig de kerstdagen nog even in Nederland viert, bleek een prachtig team op te leveren. Met Wout op goal, Jolle, Thijmen, Pako, Mire, Theo, Bas, Kaj en de droomvoorhoede Aidan, Jack en Emre stond er een team om de vingers bij af te likken. En ja ook hadden we met Constantijn Baaijens en Vince van Leusden zelfs twee man op de bank. En niet onbelangrijk de vader van Kaj bood ondanks gekneusde ribben en de wederom overvloedige regen aan de vlag te hanteren. De verhoudingen op het veld waren meteen duidelijk. Hercules speelde snel combinatie voetbal maar Kockengen had een enorm fysiek overwicht. Nadat coach Geert er op had gewezen dat snel combinatie voetbal tot winst ging leiden, kwam Hercules los. Na een prachtige combinatie over veel schijven maakte onze razendsnelle ‘wingback’ Mire de meer dan verdiende (0-1). Ondertussen moesten onze verdedigers fysiek aan de bak want het regende hoge ballen en fysiek geweld. Maar Thijmen gaf geen krimp en leidde de verdediging alsof hij nooit anders heeft gedaan. Zijn kopkracht en superieure passes leiden bovendien tot menig gevaarlijke aanval. En toen Aidan door had dat simpelweg buitenom passeren bijzonder effectief was, kwam Kockengen onder steeds grotere druk te staan. Vlak voor rust raasde Aidan weer eens langs de lijn en legde conform het boekje de bal terug en het was Jack die als een echte spits afrondde (0-2). De thee was nog maar net op of Aidan besloot een lange rush nu maar gewoon af te ronden (0-3). Aan de andere kant liet Emre zien dat er een groot speler in hem schuilt al werd hij nog wat te weinig aangespeeld, maar dat krijg je als je ineens over drie goede aanvallers beschikt en ook nog veel opkomende spelers, want zoals bekend speelt zaterdag 1 al heel lang ‘totaal voetbal’. Ondertussen resulteerde de fysieke overmacht van de tegenstander vooral bij corners tot hachelijke situaties. Bij één van de corners meende de scheids een duwtje te zien en wees naar de stip. Het deed erg denken aan een duw van een muis tegen een olifant. Maar ook Wout staat er niet voor niks en stopte de penalty met een katachtige reactie. Daarna was het na een corner en een kwartier lang over en weer koppen toch nog raak (1-3). Even dreigde Hercules in te storten maar een prachtige combinatie over veel schijven werd door Kaj knap afgerond waarmee de (1-4) op het scorebord kwam.
Zaterdag 1 wint op bezoek bij Kockengen
Veel lezers van deze verslagen zoals Michael Tak, ook uw adres voor speciale arrangementen Hercules-Ajax, kijken reikhalzend uit naar de wetenswaardigheden van het zaterdag vlaggenschip. Zij genieten van de strijd om het team compleet te krijgen en hoe plotseling opkomende griep, vallende brommers en niet te missen cursussen dit in de weg zitten en hoe de schrijver dezes alles probeert recht te praten. Maar in Kockengen waar de pupil van de dag geen strobreed in de weg werd gelegd, ‘al weer met 1-0 achter’, hoorde ik keeper Wout brommen, was alles anders. De komst van Thijmen Kant (aanvoerder en laatste man bij O18), Emre (O21) die na lang blessure zijn eerste minuten maakte en Aidan die gelukkig de kerstdagen nog even in Nederland viert, bleek een prachtig team op te leveren. Met Wout op goal, Jolle, Thijmen, Pako, Mire, Theo, Bas, Kaj en de droomvoorhoede Aidan, Jack en Emre stond er een team om de vingers bij af te likken. En ja ook hadden we met Constantijn Baaijens en Vince van Leusden zelfs twee man op de bank. En niet onbelangrijk de vader van Kaj bood ondanks gekneusde ribben en de wederom overvloedige regen aan de vlag te hanteren. De verhoudingen op het veld waren meteen duidelijk. Hercules speelde snel combinatie voetbal maar Kockengen had een enorm fysiek overwicht. Nadat coach Geert er op had gewezen dat snel combinatie voetbal tot winst ging leiden, kwam Hercules los. Na een prachtige combinatie over veel schijven maakte onze razendsnelle ‘wingback’ Mire de meer dan verdiende (0-1). Ondertussen moesten onze verdedigers fysiek aan de bak want het regende hoge ballen en fysiek geweld. Maar Thijmen gaf geen krimp en leidde de verdediging alsof hij nooit anders heeft gedaan. Zijn kopkracht en superieure passes leiden bovendien tot menig gevaarlijke aanval. En toen Aidan door had dat simpelweg buitenom passeren bijzonder effectief was, kwam Kockengen onder steeds grotere druk te staan. Vlak voor rust raasde Aidan weer eens langs de lijn en legde conform het boekje de bal terug en het was Jack die als een echte spits afrondde (0-2). De thee was nog maar net op of Aidan besloot een lange rush nu maar gewoon af te ronden (0-3). Aan de andere kant liet Emre zien dat er een groot speler in hem schuilt al werd hij nog wat te weinig aangespeeld, maar dat krijg je als je ineens over drie goede aanvallers beschikt en ook nog veel opkomende spelers, want zoals bekend speelt zaterdag 1 al heel lang ‘totaal voetbal’. Ondertussen resulteerde de fysieke overmacht van de tegenstander vooral bij corners tot hachelijke situaties. Bij één van de corners meende de scheids een duwtje te zien en wees naar de stip. Het deed erg denken aan een duw van een muis tegen een olifant. Maar ook Wout staat er niet voor niks en stopte de penalty met een katachtige reactie. Daarna was het na een corner en een kwartier lang over en weer koppen toch nog raak (1-3). Even dreigde Hercules in te storten maar een prachtige combinatie over veel schijven werd door Kaj knap afgerond waarmee de (1-4) op het scorebord kwam.
