n Vlaanderen tellen ze inmiddels niet langer de doelpunten, maar gaat het louter nog om sportiviteit. Dit zaterdag 1 zou moeiteloos bovenaan staan in dit klassement. Terwijl de meeste voetbalwedstrijden gepaard gaan met eindeloos gezeur en gemene overtredingen, waarop weer al die artikelen volgen over hoe het bij rugby of hockey toe gaat, was er in bekerwedstrijd van Hercules zaterdag 1 tegen Austerlitz geen wanklank te horen. Kwam het door de rustgevende uitstraling van trainer Geert van der Lande of het werkelijk goddelijke veld van Austerlitz, waar ook het Nederlands elftal vaak speelt, of de vriendelijke uitstraling en prima leiding van arbiter G.H Meier, maar opvallend was het wel.
Zaterdag 1 had geen gemakkelijke start dit seizoen. Vanaf het moment dat ik begreep dat het bestuur na veel malheur had besloten om de stekker uit dit team te trekken (dat was op 13 juni, de sluiting van de overschrijvingstermijn is 15 juni) is het een al hectiek en heb ik een hotline met Marianne van Geelen (dank nog!) moeten starten om het team op de been te houden. In plaats van wat relaxt van mijn pensioen te genieten maak ik nu app-groepen aan en ben ik als een ware spelersmakelaar de hele dag aan het bellen. Doel is vooral om talentvolle Hercules-spelers een extra mogelijkheid te bieden wedstrijdritme op te doen. De selecties van Hercules zondag 1, Onder 21 en O18 zijn immers zo groot dat veel spelers te weinig spelen. Doel van de zaterdag 1 is om een bescheiden kernselectie te hebben en deze elke zaterdag aan te vullen met spelers uit de selecties die niet spelen.
Door de korte tijdspanne, blessures en de KNVB die nogal eens geneigd is regels boven menselijkheid te plaatsen, was de aanloop naar deze eerste wedstrijd zeer hectisch. Om 11 uur had ik 11 spelers, om 15.00 nog 9 etc. Gelukkig bleek Bas Hemmink zijn USC-stage te hebben overleefd en was Jolle Hoogstra op het laatste moment bereid om mee te doen. Graag zou ik hem ook toevoegen aan het team maar helaas gaat hij in Nijmegen politicologie studeren. Naar verluidt zal hij afstuderen op de opkomst van Pieter Omtzigt.
Dan de wedstrijd. Hercules controleerde de wedstrijd zoals dat heet, maar het tempo lag wel heel laag. Vooral het centrum met aanvoerder Jack en Quinten was ijzersterk. Quinten was het ook die met een fenomenale vrije trap de score opende. Dat was mede door sterke reddingen van Wout ook de ruststand. Na rust opende Hercules sterk en het was Arian die aan veel geklungel voor de goal een einde maakte en de 0-2 in schoot. En net toen trainer Geert mij toevoegde dat Austerlitz nooit meer terug zou komen, schoot Austerlitz fantastisch binnen (1-2). Toen was het de beurt aan Redouan, die zijn eigen capaciteiten nog wel eens onderschat. Hij sloot een prachtige dribbel af met een schot in het kruis (1-3). Daarna besloot Austerlitz achterin 1 op 1 te spelen en alles diep te spelen. Dat blijft gevaarlijk en was ook een keer succesvol (2-3). Gelukkig rondde weer Arian een mooie combinatie tussen Kaj en Bas handig af (2-4).
Volgende week naar oud-profclub Zeist en dan sluiten we de bekercompetitie af bij ’s Graveland. Daarna een competitie met o.a. UVV, Zwaluwen Utrecht en Voorwaarts. Prachtige clubs in mijn ogen, al denken veel spelers daar nog wat anders over. Ik moet daarbij steeds denken aan wat Guardiola zei over wat hij de beste eigenschap vond van Haaland: zijn nederigheid. Het fenomeen werd vroeger ook juist tussen mindere spelers gezet. Karaktervormend. Dank verder nog voor de vader van Kaj die de vlag overtuigend hanteerde en natuurlijk Henri die vanuit Maastricht het wedstrijd formulier bestuurde.
Ton van Rietbergen
