De laatste wedstrijd van het seizoen vatte het hele seizoen samen. Wederom bleek het afbellen van bijna de hele club niet genoeg om een keeper te regelen. Ook bleken drie spelers die hadden toegezegd op het laatste moment niet te kunnen, zodat we zonder keeper en slechts tien spelers bij Focus aankwamen. Daar bleek Faas ook nog zijn schoenen en ik de spullen vergeten. Daarom besloten we Faas, die oude schoenen van Julyano op maat knipte,  maar in de goal te zetten. Omdat ook de spullen van Focus spoorloos bleken werd in overleg met de relaxte arbiter M.G.Evers besloten in trainingstricots te spelen. Op het sportpark wachtte nog een verrassing want de trainer van Focus bleek niemand minder dan Ruud Wetzel te zijn, die mij ooit bij Kampong trainde en zich vooral mijn gigantische en piepende knieband herinnerde. Ook was Abdel aanwezig, de auteur van de beruchte Culemborgse velden, die zijn licht veelvuldig op Hercules liet schijnen. Ook dit keer had hij weer een  enorme beschouwing over Hercules waarin hij becijferde dat Hercules dit jaar maar liefst 55 spelers had gebruikt. Ik ben hem dankbaar voor zijn noeste arbeid en om zijn columns van wat meer ironie en speelsheid te voorzien overhandigde ik hem na de wedstrijd mijn boek Bloed aan de paal, ’t is maar een spelletje, columns vanaf de Utrechtse velden. Dezelfde Abdel is trouwens de nieuwe trainer innovatie en opleiding bij Focus. Gezien de snelle groei van Culemborg voorspel ik de club een mooie toekomst. Dan de wedstrijd. De eerste twintig minuten ging het zoals wel vaker gelijk op en had Hercules via Ralph en Aidan zelfs de beste kansen. Maar net als in de rest van het seizoen leiden twee voorzetten vanaf de flank tot even zovele goals en dan zie je twee dingen. De tegenstander gaat ineens veel beter en sneller spelen en de Hercules spelers kunnen het niet meer belopen. Ook al omdat Focus met een vier mans voorhoede speelde, was het allemaal moeizaam te belopen. En als er dan een kans kwam was er ook nog de grens die in zijn afscheidswedstrijd nog even nadrukkelijk de vlag hanteerde. De later bekeken beelden lieten zien dat ook in dit geval Aidan het voordeel van de twijfel had verdiend. Mooi was het om te zien dat de Hercules spelers de moed erin hielden en elkaar niet afvielen. Dan nog even de complimenten aan Bas Hemmink, die ondanks zware verplichtingen bij het USC, als een leeuw stond te verdedigen. Daar kan het nieuwe Hercules O23-1 nog veel plezier aan beleven. Abdel deed ook nog een voorspelling 8-0 voor Focus. Daar zat hij dan toch naast want het werd 11-0. Persoonlijk vind ik het jammer dat het hier op houdt, maar zeker nu de KNVB het naast elkaar bestaan van een standaard team op zaterdag en zondag gaat verbieden, is het wel de enige logische keuze. Spijt heb ik er niet van, want hoewel veel mensen mij vol medelijden aan keken, heb ik er veel van geleerd en ben ik blij dat alle spelers nu een echte keuze hebben waar ze willen voetballen, wat verleden jaar bepaald het geval niet was. Dank ben ik nog verschuldigd aan Henri, Younes en Jesse die in elk geval poogden spelers te rekruteren en natuurlijk aan de trainer, de immer goed gehumeurde Geert van der Lande. Dank ook nog voor de lieve woorden van de spelers, de chocolade van de familie Kamermans en van Jack. Het is inmiddels allemaal op. Tevreden constateerden Ingrid en ik ook een voordeel aan het vergeten van de shirts. Ze hoeven nu niet gewassen te worden.

Ton van Rietbergen