Super Saterday. Hercules O21, O18 en zaterdag 1 spelen na elkaar op veld 2.
Het was zo’n dag die een voetbal junk niet mag missen. Eerst de O21 tegen de jonge profs van Fortuna Sittard. Het team van aankomend hoofdtrainer Younes, Roland Hommoet en superregelaar Henri Vonk leed nog geen puntenverlies en wil een serieuze poging wagen om te promoveren naar de derde divisie. Daartoe wacht over twee weken, zet in de agenda!, MVV dat ook nog geen punten heeft laten liggen. In de eerste helft liep het bij O21 allemaal wat stroef. Fortuna was met snel combinatiespel beter dan Hercules en dat resulteerde in een 0-1 achterstand omdat de na een neusblessure teruggekeerde Stilanos een felle schuiver niet kon keren. Langzamerhand keerde het spelbeeld al bleef goed voetbal mede door de harde en steeds draaiende wind uit. Wel wist Hercules dat ze die wind ook konden gebruiken. Vooral de twee meter lange Arie was daarbij een belangrijke pion en het was dan ook geen toeval dat juist hij een klein foutje van de keeper afstrafte (1-1). Even later was het weer Arie die een corner van Casper via Björn inknikte (2-1). In de tweede helft leek er ineens meer ruimte op het veld en was het eerst Bilal die met een soort van halve omhaal de (3-1) op het bord zette. Daarna zorgde de sterk spelende Björn uit een corner van Maurits voor de (4-1) en uiteindelijk maakte Maurits zelf de (5-1) en leek de wedstrijd gepeeld. De uitstekend fluitende scheids, wat een genot om een echt goede scheidsrechter aan het werk te zien, had echter mede door de talrijke blessures bij Fortuna maar ook van Delano bij Hercules (sterkte) nog 8 minuten op zijn klokje staan. En met de wilskracht zit het wel goed bij Fortuna. Eerst zorgde ze na een scrimmage voor de (5-2) en met een briljante vrije trap sloten ze de wedstrijd af (5-3). Daarna was het de beurt aan de O18 die in een gelijk opgaande wedstrijd in de laatste minuut via Quincy achtervolger Roda’46 op vier punten zette. Daarna stond zaterdag 1 dat via Jesse en mijn aantekeningen boekje nog best een aardig team bij elkaar had gesprokkeld. Tegenstander Zwaluwen Utrecht was er en met een forse delegatie en elftalleider Theo Bronkers kwam nog even herinneringen ophalen over de wedstrijden die wij vroeger tegen elkaar hebben gespeeld. Op dat moment kreeg onze trainer Geert van der Lande een telefoontje uit België. Het ging heel slecht met zijn broer en hij moest onmiddellijk weg. De tranen stonden in zijn ogen. We hopen er het beste van en wensen Geert sterkte. Op dat moment kreeg ik te horen dat de net gearriveerde scheids er al weer van door was. Om te beschrijven wat er gebeurd is, gebruik ik de aanpak van onze favoriete detective Vera. Maak een tijdslijn. Om ongeveer 16.00 zit ik met de gebruikelijke krant en conceptopstelling in paviljoen, verder dan concepten komen we trouwens zelden. Even daarvoor was ik nog bij CVO maar sleutel van kleedkamer 2 was er nog niet. Die kwam de mevrouw 5 minuten later keurig bij me afgeven. Tussen 16.05 en 16.35 waren we aan het rommelen in kleedkamer. Om 16.37 kreeg Geert het trieste telefoontje. Om 16.41 was Theo Bronkers nog bij de CVO om nog wat zaken te regelen en was hij zeer te spreken over de hulp van die mevrouw, die wel aangaf dat ze zo weg zou gaan. Rondom 16.45 kwam de scheids het overvolle paviljoen binnen en begon volgens ooggetuigen, die helaas anoniem wensen te blijven, te roepen wat een klere zooi het was en waar de ontvangst was. Om 16.46 had men hem verwezen naar de bar, die zoals gebruikelijk de functies van CVO overnemen (zeg maar het bioscoop model, kaartjes voor de film achter de bar). Om 16.47 geeft barman Abel, ook bekend van superieur tennis, hem de sleutel van zijn kleedkamer maar verontwaardigd roept hij dat hij de wedstrijd bal moet hebben en dat dit toch geen ontvangst is. Hij geeft alles terug en vertrekt meteen. De Zwaluwen trainer en Theo Bronkers rennen achter de scheids aan en zwaaien naar mij. Zo snel als mijn gekwetste knieën mij kunnen dragen ren ik achter de Zwaluwen mensen aan en kom nog net op tijd bij zijn witte auto aan -Vera zou onmiddellijk kenteken hebben genoteerd – maar ik ben maar amateur detective. De scheids wilde nog wel zijn raampje open doen, maar liet zich niet vermurwen. Enigszins verbijsterd zat ik met de Zwaluwen delegatie nog wat na te spreken en vroegen ons af of we voortaan een rode loper moeten uitleggen voor scheidsen al moet ik toegeven dat de hele late wedstrijden best vervelend zijn voor arbiters. Gelukkig was daar alleskunner Lukas van Rijswijk, ook bekend van de workshop, hoe win ik van Ajax? Die meteen een onderling partijtje organiseerde met de teleurgestelde spelers. Veel dank daarvoor!
Ton van Rietbergen
