Aan alles komt een eind, dus ook aan dit bijzondere seizoen. Uiteraard hadden we het liefst nóg twee finales gespeeld maar dat zat er helaas niet in, zaterdag Achter het Slot. Want na een enerverend voetbalgevecht moest Hercules in de verlenging het hoofd buigen voor Jonathan wat met 3-1 het veld verliet en dus doorgaat in de nacompetitie. Maar wat kunnen de Hercules-mannen trots zijn op de manier waarop ze tot de laatste seconde hebben gevochten. Ze hebben zo te zeggen hun huid zeer duur verkocht. En aan alles was te merken dat ook de thuisclub allerminst gerust was op een gunstige afloop. Het had dus ook zomaar andersom uit kunnen vallen. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Jonathan over het geheel genomen wel de sterkere ploeg was. Ze voetbalden beter en wisten elkaar steeds gemakkelijk te vinden. Toch zijn ze niet in staat geweest om veel echt uitgespeelde kansen te creëren. De mogelijkheden die er waren, werden door de sterke verdediging verijdeld dan wel onschadelijk gemaakt door een goed keepende Olaf. Maar ook Hercules kreeg wat kansen, bijvoorbeeld via een schot van Luuk wat maar net over de lat ging. En dus ging het heel lang min of meer gelijk op en bleef 'de brilstand gehandhaafd' (om nog maar eens een voetbal-cliché te gebruiken). De wedstrijd kostte veel energie en verzorger/interim-hoofdtrainer Guus had dan ook zijn handen vol met het oplappen van geblesseerde spelers. Pim moest als eerste opgeven en hij werd vervangen door Wouter, later moest ook Mark zich laten vervangen en dus kwamen Rob en Cas (omdat ook Nabor zijn werk had gedaan). Ook Gerrit mocht opdraven omdat Jules echt niet meer verder kon. Inmiddels had ook de scheids zich doen gelden want hij was erg kwistig met zijn kaarten. Vooral die voor Jordey was wel erg gemakkelijk gegeven omdat hij net even te vroeg het veld terug inging. Met grote gevolgen later in de wedstrijd! De druk van Jonathan was inmiddels onverminderd hoog en terwijl iedereen al aan een verlenging begon te denken, gebeurde er wat je zo vaak ziet in dit soort potjes. Gerrit moest een vrije trap weggeven, de bal komt in de 16 en wordt mooi maar ook wat gelukkig in de bovenhoek gekopt. Heel Zeist op zijn kop natuurlijk want men dacht de buit binnen te hebben. Dat was echter buiten de veerkracht van Hercules gerekend, want de Utrechters richtten zich nog één keer op in een poging de gelijkmaker te forceren. Dat leidde tot een gevaarlijke aanval, Luuk werd gestopt middels een overtreding en Mike schoot van 22 meter onberispelijk binnen! Dus klonk het eindsignaal bij een 1-1 gelijke stand en moest men nog een half uurtje door (terwijl nagenoeg iedereen al in de touwen hing vanwege de intensiteit van het spel en de warmte op het kunstgras).
De eerste verlenging gaf vooralsnog hetzelfde beeld. Over en weer pogingen maar geen uitgesproken kansen. Lhasse kreeg kramp en dus moest Jelte nog aan de bak. En toen gebeurde wat er niet mocht gebeuren. Jordey moest ingrijpen. De scheids vond ook dit een gele kaart waard (daar had hij niet helemaal ongelijk in maar het was ook niet per se nodig geweest) en hij moest dus inrukken. Daarmee werd de balans verstoord en was het overleven geblazen voor Hercules. Dat lukte uiteindelijk niet want na opnieuw een vrije trap (wegens zeer subtiel en ongelukkig hands) viel de bal uit de kluts van de muur voor een groenhemd die de 2-1 binnenschoot. In de tweede deel van de extra tijd lukte het Jonathan om definitief afstand te nemen. Een fraai schot van afstand belandde in de bovenhoek en daarmee was het verschil gemaakt. Hercules had alles gegeven en was niet meer bij machte om iets terug te doen. Dat Gerrit ook nog voortijdig moest vertrekken met zijn tweede gele prent is eigenlijk alleen voor de KNVB van belang (die een goede opbrengst van deze middag kan bijschrijven).
Het zij zo. Jonathan gaat door, Hercules is klaar en mijn taak als teamleider en stukjesschrijver zit erop.
Ik dank in de eerste plaats de jongens voor alle mooie jaren die we samen hebben beleefd, ik ben trots op mijn mede-stafleden op wat we voor elkaar hebben gebracht, maar op deze plek wil ik vooral ook alle (trouwe) lezers bedanken die mijn verslagen hebben gevolgd en hopelijk een beetje gewaardeerd. Ik heb het met liefde en plezier voor u gedaan.
Ik wens Hercules en mijn opvolgers veel succes in het volgend seizoen.
Met een laatste groet,
Frank van den Heuvel
