We wisten dat het kon gebeuren, mits alles gunstig uit zou vallen. Dat was allerminst zeker, maar het gebeurde wel. Hercules won, ruim en relatief gemakkelijk bij de buren van Voorwaarts en de concurrentie liet punten liggen. Waardoor de derde en laatste periode naar Hercules gaat, nog voordat de laatste wedstrijd is gespeeld. En omdat EDO zowaar ook verloor, staan we zelfs ook op punten bovenaan. Het seizoen wordt dus verlengd met de wedstrijd (of zelfs wedstrijden want als het goed gaat moeten we drie potjes zien te winnen) van de nacompetitie voor promotie naar de tweede klasse. Wie had dat kunnen denken in de winterstop. Enkele weken gelden keken we nog angstvallig naar onderaan de ranglijst maar na de prachtige serie waarin we nu zitten, is dit mooie resultaat ook echt verdiend.
Toch moest er nog 'even' gewonnen worden tegen de groen-zwarten. Uit ervaring wisten we dat dit altijd felle ene lastige potjes zijn op het scherpst van de snede. Dat werd het ook nu, met name in de eerste helft toen het lang op 0-0 bleef en de ploegen elkaar in evenwicht hielden. Dat was overigens vooral doordat Hercules nogal mager voor de dag kwam. Voorwaarts werkte wel hard en energiek maar kon niet echt veel vuist maken. Vermoedelijk was het anders gelopen als het lobje van Mitch in de eerste de beste minuut niet op de lat maar er net onder was beland. Dat gebeurde dus niet en daardoor duurde het tot aan 37e minuut voordat Hercules een voorsprong kon nemen. Mitch werd prima diep gestuurd en hij kon slechts via een overtreding worden gestuit. De scheidsrechter aarzelde niet, legde de bal op de stip en Mark deed zijn betrouwbare werk vanaf elf meter. Bijna was er nog een tweede gevallen voordat de rust aanbrak maar de vrije kopkans van Luuk eindigde in de handen van de keeper.
Ook in het tweede bedrijf duurde het nog even voordat Hercules op schot kwam. Voorwaarts probeerde iets terug te doen en werd gevaarlijker. Mitch strandde tot tweemaal toe op de keeper en Olaf zorgde met een prima redding ervoor dat de stand niet gelijk werd. Inmiddels was Mickey gekomen voor Gerrit. Mike kreeg een kadootje maar kon het net niet uitpakken. Bij een volgende corner was het echter wel raak. Mark verlegde het spel naar rechts, hij bereikte Mike die met een voorzet de schoen van Luuk wist te vinden. Raak en 0-2 op het bord. Daarmee was het wel gedaan met de tegenstand en ging het een stuk sneller en harder. Bart zette Mitch aan het werk. Die dreigde af te zwaaien richting de achterlijn maar wist met een wonderbaarlijke bal alsnog het net te vinden. Luuk maakte zijn tweede van de middag door beheerst af te ronden na goed aangespeeld te zijn door Mark. Als dank kreeg hij met zijn maatje Bart een applauswissel omdat het voor hen beiden de laatste competitieminuten in het shirt van Hercules zijn geweest. En dus konden Nabor en Jelte nog wat minuten maken. Daar maakten ze gretig gebruik van want vrijwel onmiddellijk na hun inbrengen ging Nabor op rechts erlangs en gaf Jelte een niet te missen kans. Die had echter even niet op Mitch gerekend want die was hem net voor en dus was hij het die nummer vijf binnen schoot. Wouter loste Mark af, Olaf pakte nog een balletje en zijn kompaan in de andere goal moest zich met een blessure laten vervangen.
Het slotakkoord kwam van het ingevallen duo. Nabor deed zijn voorbereidende werk nogmaals en nu liet Jelte zich de kaas niet meer van het brood eten. Hij maakte het halve dozijn vol. De scheids blies af en vanaf de zijlijn werden we bijgepraat over de standen op de andere velden. Die waren dusdanig gunstig dat er snel een kratje aangerukt kon worden (met dank aan Maykel die dit in het vooruitzicht had gesteld) en het dus nog lang behoorlijk onrustig bleef in de Berenkuil.
Volgende week staat nog de laatste 'gewone' pot tegen DVSU op de rol. Voor ons een wedstrijd om des keizers baard (quote van de trainer) maar toch een uitdaging om het nu ook helemaal en netjes af te maken. Aftrap om 14.30u (let op, een half uurtje vroeger dan gebruikelijk) en gevolgd door een nu al bijna legendarische derde helft. Genoeg reden om er nog één keer bij te zijn op ons eigen sportpark.
Daarna komt de focus op de nacompetitie. Daarvan weten we nu al dat die zal bestaan uit wedstrijden op vreemde bodem. Maar dat neemt niet weg dat het op 11 juni vast en zeker spektakel zal gaan opleveren. Hoe laat en waar het gaat gebeuren is op dit moment nog niet bekend. Maar houd deze datum vrij in uw agenda! Noteer dan ook maar meteen dinsdag 14 en zaterdag 18 juni, want op die dagen worden de volgende rondes gespeeld. En daar willen we maar al te graag ook nog bij zijn.
Frank van den |Heuvel
