Omdat Henri weer een groepsapp had aangemaakt, besloot ik op de fiets de uitwedstrijd van zaterdag 1 in Almere te bezoeken. De telefoon stelde mij al snel gerust want Bilal was terug in het Westland. Alleen de scheidsrechter moest nog wennen aan zijn herstel want hij keurde er zo’n drie af, maar gelukkig bleef er 1 staan en omdat Ras vlak voor tijd er ook nog 1 maakte eindigde de wedstrijd in 0-2 en dat betekent een keurige vijfde plaats in deze sterke poule. Dan de fietstocht naar Almere. In elk geval weet ik weer waarom elke provincie reikhalzend uitkijkt naar het grondgebied van Flevoland. Er is veel meer vrije ruimte dan elders en het waait er altijd. Ideaal voor windmolens maar wat minder voor een fietser. Natuurlijk was de wind tegen en blijft het altijd een gedoe om de bruggen te vinden. Omdat ze ook nog het sportpark ergens weg gestopt hebben achter busbanen, zodat zelfs lokale beroemdheden aarzelden: ‘Ik weet waar het is maar het is lastig uit te leggen’. Afijn, het resultaat was dat ik in de rust bij de stand 1-1 arriveerde op het sportpark. Volgens de alom aanwezige Sydney Volten was Hercules veel beter, maar scoorde ze in die periode niet en kregen er zelfs één tegen. Vlak voor rust frommelde Rob Lemmens wel de gelijkmaker binnen. De tweede helft begon erg matig want een corner leidde al snel tot een 2-1 achterstand. Na enige getwijfel voerde Hercules het tempo op en vooral Rob Lemmens, maar ook Jay en Yassine waren een voortdurende plaag voor de defensie van FC Almere. Door het zware fietsen is mijn geheugen wellicht enigszins aangetast maar volgens mij was de gelijkmaker wederom van Rob. De 2-3 door Jordi uit een sterke corner van Jay. Maar het hoogtepunt was zonder meer de goal van invaller Myron Cuffy die een weergaloze solo fraai afrondde en zo kwam de eindstand 2-4 op het bord. Dat betekent geen directe degradatie maar een nacompetitie waar 24 ploegen strijden om 4 plaatsen in de vernieuwde derde klasse die veel minder klassen zal kennen. Bij FC Almere zag ik overigens de stelling van de afzwaaiend en excentrieke voorzitter van Telstar Peter de Waard bevestigd: ‘De twee keer 45 minuten voetbal is een hinderlijke onderbreking van een geweldige avond’. Want nog geen minuut na het einde van de wedstrijd gingen de Hollandse schlagers op maximaal volume al weer het sportpark over. Op de terugweg gelukkig wind mee en met 3 punten in de bidon rijdt het sowieso makkelijker.
Ton van Rietbergen
