Toen ik een auto tegen de onze zag glibberen en de ene na de andere fietser tegen de grond zag gaan, wist ik dat voetballen een lastige zaak zou worden. De laatste wedstrijd tegen Hollandia in Hoorn leek sowieso weinig kans van slagen te hebben. De kop van Noord-Holland doet sowieso meer aan schaatsten en Ard Schenk denken dan aan voetbal. Zeker omdat bij groepsgenoten Telstar en later ook bij Argon en KHFC tot afgelasting werd besloten, leek het weinig zin te hebben om de hele tocht naar het Noorden te maken. Zeker in het licht van de klimaatcrisis en de energieschaarste leek dat een eitje. Ook al omdat het volledige ochtend programma er bij Hollandia uitlag, maakte afreizen zinloos. De immer alerte leider Henri Vonk probeerde, met Rob Jetten in zijn achterzak, de leiding van Hollandia hiervan te overtuigen, maar deze wilden het aan de scheids overlaten. De scheidsrechter die om 14.00 Hollandia O17 tegen AZ O17 moest fluiten was er snel uit. Hier valt niet op te spelen. Veel te hard en als de vorst dan ook nog gaat toeslaan is het onverantwoord. Zeker omdat de ziekenhuizen al vol liggen met botbreuken. Bij Hercules O21 waren ze er na aankomst ook snel uit. Henri Vonk, Nick Vreeman en de spelers en de trainers en spelers van Hollandia dachten er hetzelfde over. Dit is gewoon gevaarlijk al wilden de meeste spelers na zo’n reis graag spelen. Maar de scheidsrechter die helemaal uit Nijverdal was gekomen zag het allemaal anders. Nu zou ik als ik net 150 km had gereden zelfs Thialf hebben goed gekeurd. Dus in tegenstelling tot al zijn collega’s wilde hij wel aantreden en kreeg de wedstrijd het belachelijke predicaat ‘niet opkomen beide elftallen’. Dat is wat vreemd om te zien na een vergeefse rit van 100 kilometer