Want inderdaad was dit ‘een wedstrijd van de mannen tegen de jongens’. Wie alleen de imposante keeper van FC Dordrecht het veld op zag komen wist dat het een lastig middagje zou worden. Daarbij blijft het bij een opleidingsteam altijd behelpen want je worstelt voortdurend met teleurgestelde spelers en spelers die na enige successen bij 1 het te hoog in hun bol hebben. En kansen tegen jonge profteams, zeker in de tweede competitiehelft wanneer hoge trainingsintensiteit zich begint uit te betalen, zijn er alleen maar als er iedereen er vol voor gaat. Als je dan ook nog moet spelen zonder de sterk spelende laatste man Valentijn (kuit blessure) en je ook sneltrein Luciandro, mee met 1, niet kan opstellen wordt het lastig. De stevige wind en striemende buien bij de start van de wedstrijd deden ook meer naar warme choco met slagroom dan naar voetbal verlangen. FC Dordrecht had bovendien bij de start de wind in de zeilen en daar maakten ze optimaal gebruik van. Eerst sloeg een bal als een granaat (gelukkig geen echte) in achter de verbijsterde Stilanos die even later even weinig verweer had tegen een grandioze vrije trap van een meter of 30. Daar stelden Hercules kleine kansjes van Casper, Nordin en Jasper tegenover. Vlak voor rust leidde gerommel achterin zelf tot de (0-3). In de tweede helft met inmiddels Arie in de ploeg en later ook Robin, Jens en Steven ging het niet veel beter. Al zorgde de wind er wel voor dat Hercules wat meer druk naar voren had en bracht een schuiver van Max, altijd handig bij lange keeper, nog even hoop in de Hercules harten maar via twee slim opgezette aanvallen bepaalden de Schapenkoppen de eindstand op 1-5. En nu maar hopen dat de gezamenlijke busrit met O18-1 naar Limburg en het 140 jarig Hercules jubileum op zaterdag 23 april tot genoeg inspiratie leidt om MVV  een kopje kleiner te maken.      

Ton van Rietbergen.