Het is geen wonder dat de voetbalsport steeds meer psychologen aantrekt, want het blijft een onvoorspelbaar spel. Van tennis wisten we al lang dat het een ‘mind game’ is, maar op Sportpark Voordorp gebeurden er dingen waar Freud toch gauw een driedelige serie aan zou kunnen wijden. Zo was de start van Hercules overdonderend want een jagende Luci scoorde al binnen een minuut de openingstreffer (1-0). Ook daarna stuntelde de Treffers wat voort en leek het een walk-over te worden voor Hercules. Maar zo rond de 15de minuut was er sprake van een totale ommekeer. Ineens deed Hercules er niet meer toe en was het alleen nog de Treffers dat voetbalde. Ragfijne combinaties en individuele hoogstandjes volgden elkaar op. Het was een wonder dat het slechts bij twee treffers (1-2) bleef. Dat leek ook de ruststand te worden, maar deze wijsheid was niet aan Lucas besteed die in eendrachtige samenwerking met de wind een corner ineens langs de toch boomlange keeper schoot (2-2).

Na de rust had de Treffers blijkbaar geestelijke kracht geput uit de thee, want ze waren niet te stuiten. De ene combinatie na de andere sneed door de Hercules-defensie. Het was aan de lat, keeper Wout en toch ook aan de Treffers-aanvallers te danken dat het een kwartier voor tijd slechts 2-4 stond, waar het gemakkelijk 2-7 had kunnen zijn. Maar zie, aangespoord door de ongrijpbare Luci rechtte Hercules de rug. Het was aan de pijlsnelle spits zelf te danken dat het tien minuten voor tijd 3-4 werd en het eerder lamgeslagen Hercules bloed rook. Coach Nick Vreeman voelde dit aan en bracht de eveneens snelle Avery in het veld, die tot verbazing van een ieder ook nog de 4-4 op het bord bracht. De ook ingebrachte Jack en Jolle zorgden tegelijkertijd dat de defensie op orde bleef. Er was zelfs nog een kleine kans op de 5-4, maar dat zou te veel van het goede zijn geweest.

Ton van Rietbergen