Het had zo mooi kunnen zijn! Want we waren er klaar voor. Weliswaar was niet iedereen aanwezig, maar de overgebleven selectie bevatte meer dan genoeg kwaliteit om de flow van de laatste wedstrijden vast te houden en te laten vervolgen met een overwinning op Odysseus. De sfeer was goed, de neuzen stonden dezelfde kant op, het weer werkte mee (wel een beetje veel wind, maar goed) en we konden zelfs op tijd beginnen (alhoewel de warming-up grotendeels op het hoofdveld plaatsvond). Dus waren de verwachtingen terecht hoog gespannen.

Maar tussen droom en daad,......

Ofwel: de praktijk leerde anders. Want waar de paarse studenten er vol voor gingen en zij hun conditie en fysiek volop in de strijd gooiden middels goed gedisciplineerd en gegroepeerd voetbal (waarbij de lange bal wel het belangrijkste wapen was), onder aanvoering van hun rossige centrale man en met de aanvallende impulsen van hun levensgevaarlijke spits, bleek de thuisploeg een (bijna) collectieve off-day te hebben. Niet dat er geen inzet was. Integendeel, er werd hard gewerkt en gevochten voor elke meter, maar er lukte weinig tot niets. Tweede en derde ballen werden verloren, passes kwamen niet aan, pogingen voor het vijandige doel waren niet giftig en krachtig genoeg en ook verdedigend klopte lang niet alles.

In de eerste tien minuten was dat nog niet heel zichtbaar, de aftastfase liet twee gelijkwaardige ploegen zien. Maar vlak erna liet Odysseus eerst een waarschuwing uitgaan (Insa redde op de lijn) en sloeg vervolgens twee keer genadeloos toe. De eerste goal ontstond na een snelle uitval die volgde op een te haastige ingooi van onze kant die onderschept kon worden. Dat had nog niet heel rampzalig hoeven te zijn maar prompt erop was een schot uit de tweede lijn onhoudbaar voor Olaf en stond het zomaar 0-2.

Dat was makkelijk voetballen voor de bezoekers die er ook steeds meer in gingen geloven. Hercules probeerde iets terug te doen maar kwam niet verder dan een paar goede aanvallen en wat speldenprikjes. Die met iets meer geluk ook meer pijn hadden kunnen doen maar het was steeds 'net niet'.

Toch was er in de rust de overtuiging dat de wedstrijd nog te keren zou zijn. Mits we in eigen kracht gingen geloven en iedereen een tandje bij kon zetten. Jules en Jelte werden als verse krachten gebracht voor Wouter en Nabor. Hercules startte het tweede bedrijf beter en feller en was opnieuw een paar keer gevaarlijk. Maar het patroon herhaalde zich want binnen het kwartier scoorde Odysseus na een uitval opnieuw en was de marge plotseling drie. Daarmee was het verzet grotendeels gebroken. Mark loste Mickey af en bijna werd het nog erger want een vrije bal eindigde op de lat. Jules moest een gele prent incasseren en even later deed Hercules zowaar iets terug. Jordey slingerde de bal vanaf rechts voor het doel en Gerrit scoorde netjes met het hoofd: 1 - 3.

Even ontstond het idee dat het misschien toch nog zou kunnen. Al was het maar om één punt binnen te halen. Maar ondanks de druk van de thuisploeg hield Odysseus redelijk gemakkelijk stand en werd er niet meer gescoord. Ook de flinke blessuretijd kan daar niets meer aan veranderen. Dus werd er afgefloten en moest Hercules een volledig terechte nederlaag incasseren. En was er dit keer al een forse kater voordat de derde helft een aanvang nam.

Er zit niets anders op dat deze teleurstelling te verwerken en te proberen de draad van de vorige wedstrijden weer op te pakken. Lukt dat, dan is er geen reden om te denken dat er zaterdag tegen Vriendenschaar in Culemborg niets te halen zal zijn. Maar dat het daarvoor beter moet worden, is een understatement.

Balsponsor Jasper Wilshaus kon helaas zelf niet aanwezig zijn. Zijn stand-in Chris Maaswinkel koos, in overleg met de staf, Insa tot Man of the Match. Terecht, want als er iemand in de buurt kwam van zijn normale niveau, was hij het (zelfs met een hier en daar krakkemikkig lijf).

Frank van den Heuvel