In de schaduw van het eerste zondagteam dat de ene droomwedstrijd na de andere speelt en het roemruchte IJsselmeervogels over twee wedstrijden met maar liefst 11-0 de mond snoerde, begon ook zaterdag 1 zijn ingewikkelde strijd om in de derde klasse te blijven. Naast drie gewone degradanten spelen maar liefst 3 teams per afdeling nacompetitie. Hercules begon thuis tegen Kadoelen SV, waar de meeste mensen nog nooit van gehoord hadden. Het is een club uit Amsterdam Noord die een team op de been bracht met veel routine en kracht, maar wat minder loopvermogen. Hercules startte sterk, al stierven er nogal wat aanvallen in schoonheid. Liefhebber en voetbalkenner Henny de Rijk vond het allemaal prachtig, ‘daarvoor ga ik naar de velden,’ maar veel anderen vonden dat het wel wat zakelijker had gekund. Bijvoorbeeld door de bal wat sneller te spelen of eens op goal te schieten. Toch kwam Hercules snel op voorsprong. De bal kwam tegen een arm en de arbiter wees gedecideerd naar de stip. Casper schoot hard en hoog raak (1-0). Even later zorgde het duo Redouan en Bilal voor een prachtige 2-0, en dat bracht wat rust. Wellicht zelfs te veel, want daarna stierf alles in schoonheid. De arbiter vond 1 strafschop genoeg terwijl er zeker 2 momenten waren waarop dit had gekund/gemoeten. Uit een corner kopten de gasten hard raak, en toen was het toch weer even billen knijpen. In de tweede helft werd een snelle aanval van Hercu in eigen doel geschoten en leek het beslist: 3-1. Toen Bilal daarna bijna per ongeluk een scherpe voorzet van Appie (kort voor Abdelatif) afrondde, was het bekeken en kon Hercu de wedstrijd uitspelen. Volgende week is er uit bij DZS uit Wijdewormer weer een alles-of-niets-wedstrijd. Bij winst volgt een wedstrijd op neutraal terrein.

De coaches Lucas en Robin besloten twintig minuten voor tijd Jelte ter Heide te brengen. Het stond op dat moment 2-1 voor Hercules, maar DOSC begon gevaarlijk aan te dringen. Toen was daar Jelte de grote. Zo kunnen we hem rustig noemen. Erling Haaland wil graag naar een situatie dat elke balbehandeling een goal oplevert. Dus 5 ballen en dan ook 5 goals. Het fenomeen is op weg, maar op Hercules heeft Jelte deze perfectie al bijna bereikt. Drie ballen kreeg hij. Een vrije bal schoot hij als een Veerman raak (3-1). Daarna straft hij een teruggespeelde bal van een DOSC verdediger kundig af (4-1). Daar tussen had hij nog een Marco van Basten-achtige uithaal die een beter lot had verdiend. Een gouden wissel dus en het zoveelste bewijs dat balbezit niet alles is. Daarvoor zagen we nog een fraaie treffer van, net als verleden week, Rob Lemmens; waarbij je je echt afvraagt waarom iemand die net op stoom begint te komen, overweegt om in een vriendenteam te gaan spelen. De 2-0 was trouwens een absoluut hoogtepunt. Mo Diouri zette een aanval zelf op en maakte deze met een weergaloze stift af (2-0). Helaas bleek Laren gewonnen te hebben zodat Hercules zaterdag een lange nacompetitie wacht, maar met deze spelers en instelling moet dat lukken. Younes vroeg zich af of er bij de zaterdag ook een man of the match was, met de kappers-bon als grote attractie, want daarvoor wilde hij Casper nomineren. Niet zo zeer vanwege zijn op zich aardige spel, maar vooral om zijn overvloedige haardos te laten trimmen na twee maanden reizen.

Ton van Rietbergen

Omdat Henri weer een groepsapp had aangemaakt, besloot ik op de fiets de uitwedstrijd van zaterdag 1 in Almere te bezoeken. De telefoon stelde mij al snel gerust want Bilal was terug in het Westland. Alleen de scheidsrechter moest nog wennen aan zijn herstel want hij keurde er zo’n drie af, maar gelukkig bleef er 1 staan en omdat Ras vlak voor tijd er ook nog 1 maakte eindigde de wedstrijd in 0-2 en dat betekent een keurige vijfde plaats in deze sterke poule. Dan de fietstocht naar Almere. In elk geval weet ik weer waarom elke provincie reikhalzend uitkijkt naar het grondgebied van Flevoland. Er is veel meer vrije ruimte dan elders en het waait er altijd. Ideaal voor windmolens maar wat minder voor een fietser. Natuurlijk was de wind tegen en blijft het altijd een gedoe om de bruggen te vinden. Omdat ze ook nog het sportpark ergens weg gestopt hebben achter busbanen, zodat zelfs lokale beroemdheden aarzelden: ‘Ik weet waar het is maar het is lastig uit te leggen’. Afijn, het resultaat was dat ik in de rust bij de stand 1-1 arriveerde op het sportpark. Volgens de alom aanwezige Sydney Volten was Hercules veel beter, maar scoorde ze in die periode niet en kregen er zelfs één tegen. Vlak voor rust frommelde Rob Lemmens wel de gelijkmaker binnen. De tweede helft begon erg matig want een corner leidde al snel tot een 2-1 achterstand. Na enige getwijfel voerde Hercules het tempo op en vooral Rob Lemmens, maar ook Jay en Yassine waren een voortdurende plaag voor de defensie van FC Almere.  Door het zware fietsen is mijn geheugen wellicht enigszins aangetast maar volgens mij was de gelijkmaker wederom van Rob. De 2-3 door Jordi uit een sterke corner van Jay. Maar het hoogtepunt was zonder meer de goal van invaller Myron Cuffy die een weergaloze solo fraai afrondde en zo kwam de eindstand 2-4 op het bord. Dat betekent geen directe degradatie maar een nacompetitie waar 24 ploegen strijden om 4 plaatsen in de vernieuwde derde klasse die veel minder klassen zal kennen. Bij FC Almere zag ik overigens de stelling van de afzwaaiend en excentrieke voorzitter van Telstar Peter de Waard bevestigd: ‘De twee keer 45 minuten voetbal is een hinderlijke onderbreking van een geweldige avond’. Want nog geen minuut na het einde van de wedstrijd gingen de Hollandse schlagers op maximaal volume al weer het sportpark over. Op de terugweg gelukkig wind mee en met 3 punten in de bidon rijdt het sowieso makkelijker.

Ton van Rietbergen

Wat de onvolprezen Henri Vonk op mijn scherm toverde kon ik bijna niet geloven. Ok, Ras kende ik en   Jolle, Lucas, Davis Quinten en keeper Wout heb ik in alle hoedanigheden gezien de laatste tijd. En Bilal mocht ook weer een  uur spelen, maar verder leek Hercules O21 verdomd veel op Hercules O17-1. En wat toch ook wel een blamage was voor de mannen uit de Brainport is dat het in de wedstrijd niet echt opviel. Goed ze raakten twee maal de lat achter Pepijn Vonk die na maandenlang blessureleed voor het eerst het doel weer verdedigde en dat naar tevredenheid deed. Ondanks een paar fraaie reddingen kon hij niet voorkomen dat de mannen uit de lichtstad op voorsprong kwamen en met 0-1 de rust ingingen. Vlak na rust kreeg Hercules weer eens een goedkope penalty tegen. Wat is het toch dat Hercules-teams zo vaak een penalty tegen krijgen, maar zelden zelf van de stip mogen aanleggen? Ook bij zaterdag 1 zagen we daar weer fraaie staaltjes van. Zo had de ook bij O21 bekende keeper Wout een vrije trap mee moeten krijgen, maar kreeg hij een penalty tegen. Een vraag voor de coaches. Nick Vreeman vuurde zijn jongens weer behoorlijk aan, en zag ze na een eerdere 0-3 zelfs nog terug zag komen tot 1-3, door een treffer van invaller Quincy Torre. Een zeer knappe prestatie, waarbij Laszlo en Jaro een sterke indruk maakten. Volgende week de laatste wedstrijd van het seizoen tegen Westlandia dat op een degradatieplaats staat.

Ton van Rietbergen

Quick Boys uit Katwijk aan Zee doet het dit jaar opvallend goed in de onder 21 competitie. En het was dat Hercules ze verleden week thuis een punt afsnoepte in een razend spannende wedstrijd waar de gasten pas in de laatste minuut de 3-3 inschoten anders was Quick Boys kampioenskandidaat nummer 1 geweest. Nu ligt FC Eindhoven op ‘pole position’ , maar zijn de Katwijkers nog steeds kansrijk. Wat is de kracht van de ploeg? Nu vooral dat ze om in het modern jargon te zeggen zeer fit zijn en ze leken volgens de Hercules spelers ook allemaal een kop groter. Toch was het Hercules die in de Katwijkse duinen op voorsprong kwam. Een listige steekbal van Guus bereikte de als enige echte spits opgestelde Luci en die wist daar wel raad mee (0-1). Het antwoord van Quick Boys liet niet lang op zich wachten. Ze schroefden het tempo verder op en wat opviel hun voorzetten waren van hoog niveau en ook durfden ze van afstand te schieten. Maar de verdedigers Valentijn, Jurre, Quinten en Jolle blokten gelukkig veel en Stilanos zorgde met twee wereld reddingen dat Hercules toch met een 0-1 voorsprong de rust in ging. Na rust hield de thuisploeg het tempo hoog en werd de druk steeds groter. Al had Hercules bij tegenstoten en wat slimmer uitspelen via Luci, Ras en de ingevallen Bilal de wedstrijd in het slot kunnen gooien. Nu werd de druk voor de Herculanen en de scheidsrechter te hoog. De overigens prima fluitende leidsman zag in een onschuldige valpartij van een Quick Boys aanvaller, bij Hercules dacht iedereen dat er gefloten werd voor schwalbe, een heuse penalty. Stilanos ging nog wel naar de goede hoek maar kon er net niet bij (1-1). Vlak voor tijd leidde een misverstand tussen Jolle en Stilanos zelfs tot de 2-1. Op basis van het spelbeeld zeker terecht maar de manier waarop is wel erg zuur. De kracht van de Quick Boys selectie blijkt wel uit het feit dat Sem van Duijn (goede naam ook op deze locatie) van het veld werd gehaald om even later bij het eerste de verlossende 1-0 tegen OFC op het bord te brengen. Bij Hercules stond Wouter prima te vlaggen al had hij maar wat graag elders in het veld zijn diensten aangeboden. De terugweg duurde gelukkig erg lang met allemaal onhandig afgestelde stoplichten in een gebied dat met zijn slordige planologie me vooral aan België doet denken, maar in de auto van Henri was daar zijn prachtige installatie en geweldige muziek keuze. Met o.a. the Knack, Lloyd Cole, Aretha Franklin en dan ook nog Big Mouth strikes again van the Smiths had de terugreis nog wel wat langer mogen duren.

Ton van Rietbergen

Leider Henri Vonk was weer zo vriendelijk geweest om een app-groep aan te maken voor deze wedstrijd tegen Alexandria. Zo konden langslapers als ik, Casper op weg naar Wenen en uiteraard oer-Herculanen als Robbert van Geelen en Maikel Tak de wedstrijd volgen. Ook trainer Nick Vreeman koos, samen met zijn kersverse kind (felicitaties nog), voor deze onorthodoxe wijze om de wedstrijd te volgen. Hoofdtrainer René van der Kooij was daarentegen wel live aanwezig en voorzag de app van enig commentaar zoals: ‘Enorm hoog tempo, veel fouten, wel vermakelijk en kan alle kanten op.’ Qua kanten viel het nogal tegen, want Henri kon alleen één tegengoal rapporteren en moest ook nog toegeven dat de winst van Alexandria verdiend was.

Volgende week tegen runner-up Quick Boys. Omdat het een inhaalweekend betreft, is er een wat ruimer aanbod aan spelers. Het feit dat Valentijn Beck, nu al weer zestig minuten en afgelopen dinsdag 45 minuten sterk tegen de Merino’s, op de weg terug is en zijn vertrouwde rushes weer maakt, is een ander hoopvol punt. Minimaal 1 punt (liever 3) is nog wel nodig om het predicaat veilig te zijn in deze sterke poule.

Hercules onder 23 jaar, dat in wederom erg jeugdige samenstelling aantrad, heeft het niet gered in de thuiswedstrijd tegen de Merino’s uit Veenendaal. De berichten uit de andere poule, die lovend waren over met name het middenveld, waren terecht want de Merino’s speelde heel volwassen voetbal en gaf weinig weg. De jonge Hercules spelers hanteerden wel een hoog tempo en lieten ook  technische hoogstandjes zien, maar tot veel echte kansen leidde dat niet. En als ze dan doorbraken was daar de prima keeper en geslepen verdedigers, waarvan er zelfs ééntje bij was die in staat was om in de buurt van Luci te blijven. Halverwege de tweede helft besliste Pepijn van der Wissel met een geweldige knal de aantrekkelijke wedstrijd. Ook wel mooi dat iemand met zo’n naam de wedstrijd beslist. Zij treden nu op 16 in de finale aan tegen de winnaar van het duel tussen Huizen en DVS’33 dat op 24 april wordt gespeeld. Voor de winnaar van de finale heeft de sponsor SD SPORTSWEAR  een cheque t.w.v. 1.000,- voor de aanschaf van voetbalmaterialen naar keuze klaar liggen, terwijl de verliezer van de finale een cheque t.w.v. 500,- voor de aanschaf van voetbalmaterialen naar keuze ontvangt. Daarnaast heeft FC Utrecht een leuke prijs voor de winnaars van de onder 23 competitie, want zij worden als VIP’s ontvangen bij plaatselijke FC.

Het is geen wonder dat de voetbalsport steeds meer psychologen aantrekt, want het blijft een onvoorspelbaar spel. Van tennis wisten we al lang dat het een ‘mind game’ is, maar op Sportpark Voordorp gebeurden er dingen waar Freud toch gauw een driedelige serie aan zou kunnen wijden. Zo was de start van Hercules overdonderend want een jagende Luci scoorde al binnen een minuut de openingstreffer (1-0). Ook daarna stuntelde de Treffers wat voort en leek het een walk-over te worden voor Hercules. Maar zo rond de 15de minuut was er sprake van een totale ommekeer. Ineens deed Hercules er niet meer toe en was het alleen nog de Treffers dat voetbalde. Ragfijne combinaties en individuele hoogstandjes volgden elkaar op. Het was een wonder dat het slechts bij twee treffers (1-2) bleef. Dat leek ook de ruststand te worden, maar deze wijsheid was niet aan Lucas besteed die in eendrachtige samenwerking met de wind een corner ineens langs de toch boomlange keeper schoot (2-2).

Na de rust had de Treffers blijkbaar geestelijke kracht geput uit de thee, want ze waren niet te stuiten. De ene combinatie na de andere sneed door de Hercules-defensie. Het was aan de lat, keeper Wout en toch ook aan de Treffers-aanvallers te danken dat het een kwartier voor tijd slechts 2-4 stond, waar het gemakkelijk 2-7 had kunnen zijn. Maar zie, aangespoord door de ongrijpbare Luci rechtte Hercules de rug. Het was aan de pijlsnelle spits zelf te danken dat het tien minuten voor tijd 3-4 werd en het eerder lamgeslagen Hercules bloed rook. Coach Nick Vreeman voelde dit aan en bracht de eveneens snelle Avery in het veld, die tot verbazing van een ieder ook nog de 4-4 op het bord bracht. De ook ingebrachte Jack en Jolle zorgden tegelijkertijd dat de defensie op orde bleef. Er was zelfs nog een kleine kans op de 5-4, maar dat zou te veel van het goede zijn geweest.

Ton van Rietbergen

In Barneveld wachtte de laatste poule wedstrijd van Hercules O23. Bij winst zou Hercules de leiding in de groep overnemen. Het was weer een prachtige verzameling voetballer met Stilanos, Bouzzi en Luci uit de eerste elftal selectie en verder een keur aan O17, O18 en O21 spelers. Klaarblijkelijk konden ze het weer goed met elkaar vinden want ondank een gemiste penalty (k zal niet vertellen wie dat was) stond er door doelpunten van Jolle (O21) en Jay (O18) al o-2 op het bord. Na de rust zorgde het tandem Yassine (assist) en Luci (scoren) voor de 0-4 eindstand en dat betekent dat alle beslissingen gevallen. Volgens ons reglement zou loting bepalen wie er thuis en uit spelen bij de kruisfinales. Al geef ik onmiddellijk toe dat het speelschema iets anders suggereerde, maar ik heb toch besloten om me aan het schema (hier moet dus juist reglement staan) te houden. Tenslotte is zowel voor de redenering winnaars belonen als verliezer meer kans geven, wat te zeggen. Daarom heb ik onze trouwe sponsors gevraagd de loting te verrichten en Buts Deinum (SD Sportswear) en René van der Linden (FC Utrecht) hebben gisteravond op het moment dat Haalland weer eens de trekker overhaalde de loting verricht. In de woorden van René ‘Ik heb in Houten vanavond voor jullie geloot.

Als we kijken naar de opstelling van de O21 dan staan daar bijna geen spelers meer in die er aan het begin van het seizoen in stonden. Sommigen zijn met de Noorderzon vertrokken anderen zijn op Europese treinreis zoals Casper maar de meeste spelen bij het eerste of zitten daar op de bank. Coach Nick Vreeman had daarom een Spakenburg achtig concept ontwikkeld. Men speelde vanuit een hechte verdediging waar Jurre, Luuk, Quinten en Moumouh de tackle niet schuwden maar men deed ook net als Spakenburg aan scherp storen voorin. Daar loerden Jay, Yassin en Maurits (allen uit O18) en Ras op hun kansen. Wat is toch de kracht van deze spelers vroeg ik me af. Dat is toch vooral het onbevangene en het feit dat zij een feilloos gevoel hebben waar te lopen en acties durven maken en bij de goal gekomen gewoon de trekker over halen, daar waar anderen gaan nadenken of terugleggen niet beter is of zich verwonderd afvragen of hun huiswerk al af is. Jammer was het dan ook dat Maurits al snel moet uitvallen na wat ongelukkige botsingen. Dat betekent trouwens niet dat MVV er niets van kon. Nee, zij domineerden de wedstrijd met heel fraai positiespel, voortdurende kantwisselingen en fraaie individuele acties. Maar Hercules stede daar verbetenheid en duel kracht tegenover. Bij één van de onverzettelijke acties ging Jurre blijkbaar te ver. Was het er binnen of daarbuiten? Scheidsrechter Smelt gaf er een penalty voor en omdat dit bij afstand de beste scheidsrechter was die wij dit seizoen gehad hebben, ben ik geneigd hem te geloven. De beide grensrechters en dan vooral onze eigen Sydney Volten haalden trouwens ook een hoog niveau. Het betekende de 0-1. En toen iedereen dacht dat de mannen uit Maastricht over Hercules heen zouden lopen was daar Yassine die met een prachtige individuele actie en enorme knal de 1-1 deed aantekenen. Vlak voor rust zorgde Quinten met gevaar voor eigen leven met het hoofd zelfs voor de 2-1. In de tweede helft kwam Hercules gedreven uit de kleedkamer en hield het MVV even in de greep. In die periode slalomde Jay door de MVV verdediging. Nog even een bal door de benen van een verdediger en toen rondde hij meedogenloos af (3-1). Om zich vast voor te bereiden op zijn vertrek naar FC Dordrecht raden we hem het boek 'Krommedijk Kronieken, 50 jaar om- en afzien bij de FC’ van oer supporter Elisa Kuster aan, want als Volkskrant sportcolumnist Paul Onkenhout lovend is, weten we dat het een goed boek is en een aanrader voor iemand die zijn carrière gaat voortzetten aan de Krommendijk. Vanaf dat moment was het billenknijpen want MVV voerde de druk op. Men maakte nog wel de 3-2, zag een goal terecht om buitenspel afgekeurd en daarnaast stonden de lat en een werkelijk fenomenale Wouter de gelijkmaker in de weg.

Ton van Rietbergen