Wellicht hadden de Hercules jongens gezien dat de Schapenkoppen uit Dordrecht met een les-bus waren gekomen, want de blauw-witten waren niet de indruk en deden zeker niet onder voor de jonge profs. Ze kwamen zelfs op voorsprong toen de scheidsrechter terecht een strafschop gaf omdat de doorgebroken Max werd vastgehouden. Met het grote scheidsrechtersboek in de hand, tegenwoordig handzaam aanwezig op elke mobiel,  vonden de scheidsrechter puristen onder ons dat ook rood, doorgebroken speler, op zijn plaats was maar de arbiter liet het bij een gele kaart voor het wegtrappen van de bal (??). Bouzzie verzilverde dit buitenkansje met een penalty die nog even de paal schampte (1-0). Diezelfde scheids had het ook niet zo op Hercules grens Homoet, die toch tot één van de beste grensrechters van Midden Nederland kan worden gerekend, want geen van zijn vlagsignalen werd overgenomen, terwijl aan de andere kant elk vlaksignaal werd overgenomen. Vlak voor rust hoorde het publiek ineens een ijzige kreet en bleek aanvoerder Tycho de Wit zeer ongelukkig terecht gekomen en hij zelf was er duidelijk over. ‘Gebroken elleboog!’ Dus sterkte Tycho! Casper kwam hem vervangen. Na de rust werden de jonge Dordrechters wel beter. Het effect van zo’n zes keer trainen in de week en veel wedstrijden spelen. Via twee diepteballen en een slordigheid achterin kwamen ze op 1-2. Twintig minuten voor tijd kwam Hercules nog wel langszij toen Casper na een passeractie de rust bewaarde en Nordin aanspeelde die keihard raak schoot (2-2). Vanaf dat moment werkte Dordrecht met lange ballen op hun razendsnelle vleugelspelers en dat resulteerde in een fraai flankschot (2-3) en een echte beauty vanaf de rand strafschopgebied (2-4). In de slotfase was Arie Boersma nog dichtbij een treffer, helaas stond de lat dit in de weg. En zo namen de Dordrechters toch met 3 punten plaats in hun lesbus en bleven er vragen over voorde enorme Hercules selectie.
Ton van Rietbergen