In de strijd om de derde plaats moest Hercules O21 zijn meerdere erkennen in FC Eindhoven. Daar zag het overigens het eerste kwartier niet naar uit want Hercules ging prima van start en brak via Remi, Max en Milosz een paar keer scherp door en bij één van deze aanvallen dacht de jarige Tycho met een halve omhaal te scoren maar de keeper hield de bal met een katachtige reactie tegen, maar daar stond gelegenheidsspits Arie die net voor zijn vertrek naar de universiteit van San Diego de bal tegen de touwen werkte (0-1). Daar is ook meteen het probleem van de O21 want als je een ploeg hebt met louter middenvelders dan wil iedereen naar de bal toekomen en is er eigenlijk niemand die de diepte zoekt of de bal vast houdt. Met als gevolg dat de bal vooral achter wordt rond gespeeld en FC Eindhoven een enorm veldoverwicht krijgt. Daar maakte ze dan ook gretig gebruik van en via handige één-twee combinaties en spaarzame diepe ballen werden ze steeds gevaarlijker. Het was ook in die periode dat het er op leek dat Hercules vergeten was dat men met rode shirts speelde en niet met de vertrouwede blauwe strepen want die droeg FC Eindhoven nu. De immense hitte en de wat warrige leiding die met name de overtredingen tegen Hercules niet zag, maakte het er niet beter op. Doelpunten konden eigenlijk niet uitblijven en die kwamen er dan ook en wel 3. En het waren er meer geweest als keeper Stilanos en laatste man Valentijn veel tegen hielden en het hoofd koel. Na rust en zeker toen Jens, Joël, Robin en later ook Appie en Steven de gelederen waren komen versterken ging het beter. De snelheid van Joël en het opportunisme van Jens en Robin zorgde voor veel meer dreiging en Appie bleef wel voor en fungeerde als handig aanspeelpunt. En het was dat FC Eindhoven net voor de wissels de 4-1 had gemaakt anders had een Real Madrid achtig slot er misschien ingezeten. Nu kwam men niet verder dan de 4-2, een vrije trap van Casper van een meter of dertig en wellicht zat er wat zwabber in de bal maar het leek er meer op dat de keeper aandacht wilde vragen voor de keeperscrisis die Nederland lijkt door te maken. Maar het kan ook zijn dat hij het expres deed omdat de reserve keeper na tien maanden blessureleed op het punt stond zijn eerste minuten weer te pakken. Het leidde tevens tot het eerste applaus want verder viel er bitter weinig te genieten en dat terwijl de befaamde High Tech Campus op een steenworp afstand van het Jan Louwers stadion ligt.
Ton van Rietbergen
